ประกาศิตรักเทพบุตรมาร

          “แน่ใจได้ยังไงว่าอาการที่เป็นอยู่ตอนนี้เพราะเครียดจริงๆ ไม่ใช่เป็นเพราะอย่างอื่น”

          “อย่างอื่นที่คุณว่าเนี่ยมันอะไร...ล่ะ ฉันจะได้ตอบถูก” อรอลินทร์ตะคอกใส่อีกฝ่ายอย่างหมดความอดทน แต่น้ำเสียงตอนท้ายประโยคของเธอกลับไม่มั่นคงเอาเสียเลย มันเป็นเพราะอะไรบางอย่างที่อยู่ในดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่เธอกำลังสบอยู่... อะไรบางอย่างที่สัญชาตญาณบอกว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่สำหรับเธอ

          “ท้อง”

          “ทะ...ท้อง!?” อรอลินทร์พึมพำย้ำสิ่งคำพูดเพียงคำเดียวของแซคเหมือนคนสติหลุด ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น ร่างของเธอแข็งทื่อราวกับถูกสาปให้กลายเป็นก้อนหินเพียงเพราะคำๆ เดียวของแซค คลินตัน

          “ใช่ ท้อง”

          “ฉันจะท้องได้ยังไง ไม่จริง คุณพูดเรื่องบ้าอะไร” แม้จะพูดออกไปอย่างนั้น แม้จะคิดว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้แต่อรอลินทร์ก็เผลอยกมือขึ้นทาบที่หน้าท้องแบนราบของตัวเองโดยไม่รู้ตัว

          “ทำไมจะท้องไม่ได้ ในเมื่อคืนนั้นเราไม่ได้แค่นอนเตียงเดียวกันเฉยๆ และผมก็ไม่ได้ป้องกัน”

อัพเป็นตัวอย่างให้อ่าน 70% ค่ะ

หรือที่เฟสบุ๊ก  >>คลิกที่ลิงค์นี้ได้เลยนะคะ<<